به گزارش ایلاممعلم،در آزمونی که اخیراً برگزار شد، ۶۵۲۱ داوطلب برای تنها ۸۳ کرسی استخدامی رقابت کردند؛ یعنی به ازای هر جایگاه شغلی، حدود ۷۹ نفر در صف ایستادهاند. این آمار نهتنها از شدت رقابت حکایت دارد، بلکه آینهای است تمامنما از وضعیت بغرنج بازار کار و عطش جوانان برای شغل پایدار.
در شرایطی که بیکاری تحصیلکردهها و ناامیدی از آینده شغلی به دغدغهای عمومی بدل شده، آزمونهای استخدامی دولتی، ولو با ظرفیتهای بسیار محدود، به تنها روزنه امید برای هزاران نفر تبدیل شدهاند. اما آیا این مدل گزینش با واقعیتهای بازار کار و نیازهای مهارتی امروز همخوانی دارد؟ یا صرفاً یک رقابت آماری برای حذف اکثریت است؟
وقتی از هر ۷۹ نفر تنها یک نفر به مقصد میرسد، باید از خود پرسید: آیا مشکل در ظرفیتهای استخدامی است یا در سیاستگذاریهای کلان اشتغال؟ آیا دولت و نهادهای مسئول، پاسخی برای خیل عظیم جوانان جویای کار دارند یا همچنان قرار است این صفها طولانیتر شوند؟
در نهایت، این آمار یک پیام روشن دارد:
برای رسیدن به استخدام، کافی نیست فقط “توانا” باشید؛ باید “برنده” هم باشید — در رقابتی که تنها یک نفر در میان دهها نفر شانس دارد.
ثبت دیدگاه