به گزارش ایلام معلم به نقل از ایلام رسانه، در سال‌های اخیر، شاهدیم که برخی از مسئولان ارشد استان ایلام با شوق فراوان از توزیع بسته‌های معیشتی در میان مردم خبر داده و آن را به‌عنوان یکی از دستاوردهای بزرگ خود معرفی کرده‌اند. این در حالی است که بسیاری از استان‌های کشور در تلاش هستند تا با جذب سرمایه‌گذاری‌های کلان در صنایع مختلف، توسعه پایدار و اشتغال‌زایی را برای مردم خود به ارمغان بیاورند. در این استان‌ها، مسئولان نه‌تنها به بسته‌های معیشتی که گاه به عنوان موقت‌ترین و کم‌اثرترین روش‌های حمایتی مطرح می‌شود، بلکه به پروژه‌های کلان صنعتی و اقتصادی توجه دارند.
در ایلام اما، در کنار برخی اقدامات حمایتی کوچک، مانند توزیع بسته‌های معیشتی، هیچ حرکت جدی برای جذب سرمایه‌گذاری‌های مولد در بخش‌های مختلف اقتصادی مشاهده نمی‌شود. این سوال پیش می‌آید که آیا این بسته‌های معیشتی به‌طور واقعی می‌توانند مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم استان را حل کنند، یا این‌که صرفاً به‌عنوان یک مسکن موقت برای بحران‌های کوتاه‌مدت است؟
توزیع بسته‌های معیشتی یا توسعه پایدار؟
در حالی که در دیگر استان‌ها، مسئولان از مدیران عامل بزرگترین شرکت‌های صنعتی کشور، مانند ایدرو، ایمیدرو و بنیاد مستضعفان، خواسته‌اند تا در پروژه‌های کلان سرمایه‌گذاری کرده و زمینه‌ساز توسعه اشتغال و تولید شوند، مسئولان ایلام به توزیع بسته‌های معیشتی روی آورده‌اند. این بسته‌ها شامل ماکارونی، روغن، برنج و سایر اقلام ضروری هستند، اما این سوال مطرح است که آیا این اقلام می‌توانند مشکلات اساسی مردم استان ایلام را حل کنند؟
در واقع، این بسته‌ها به هیچ وجه جایگزین توسعه پایدار، ایجاد اشتغال و سرمایه‌گذاری در بخش‌های کلیدی استان نمی‌شوند. مردم ایلام نیاز به تغییرات اساسی در وضعیت اقتصادی خود دارند؛ آنها به شغل، درآمد پایدار و پروژه‌های صنعتی نیاز دارند که ظرفیت‌های استان را شکوفا کند. در حالی که در بسیاری از استان‌های کشور، سرمایه‌گذاری‌های کلان در صنایع مختلف موجب ایجاد فرصت‌های شغلی و رشد اقتصادی می‌شود، در ایلام شاهد هستیم که این فرصت‌ها از دست رفته و مسئولان ترجیح می‌دهند به جای توسعه زیرساخت‌ها و صنایع، تنها به توزیع چند بسته معیشتی اکتفا کنند.
ظرفیت‌های اقتصادی و اشتغال‌زایی از دست رفته
ایلام یکی از استان‌های با ظرفیت‌های بالا در حوزه‌های مختلف اقتصادی از جمله صنایع معدنی، نفت و گاز است. به‌عنوان مثال، اگر یکی از هلدینگ‌های بزرگ مانند ایمیدرو، بنیاد مستضعفان یا ستاد اجرایی فرمان امام در ایلام سرمایه‌گذاری کرده و اقدام به راه‌اندازی پروژه‌های صنعتی مانند کارخانه سیمان سفید ایلام می‌کرد، حداقل ۴۰۰ نفر اشتغال مستقیم و غیرمستقیم ایجاد می‌شد. این در حالی است که اکنون به جای این سرمایه‌گذاری‌ها، مردم استان تنها از بسته‌های معیشتی بهره‌مند می‌شوند که در نهایت، نه‌تنها تاثیری در حل مشکلات اساسی معیشتی ندارد، بلکه موجب ایجاد احساس نارضایتی و بی‌اعتمادی در میان مردم می‌شود.
آیا بسته‌های معیشتی جایگزین توسعه و اشتغال‌زایی هستند؟
بی‌تردید توزیع بسته‌های معیشتی در شرایط بحرانی می‌تواند اقدامی موقت و ضروری باشد، اما این اقدامات نمی‌تواند جایگزین راه‌حل‌های بلندمدت مانند ایجاد فرصت‌های شغلی، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های بزرگ اقتصادی و صنعتی شود. مردم ایلام به فرصت‌های شغلی و بهبود وضعیت اقتصادی نیاز دارند؛ این بسته‌های معیشتی که گاه به عنوان «خدمت» معرفی می‌شوند، نه تنها نمی‌توانند به بهبود وضعیت معیشتی مردم کمک کنند، بلکه در درازمدت اثرات منفی در پی خواهند داشت.
دریغ از سرمایه‌گذاری‌های مولد
شاید مهم‌ترین سوال این باشد که چرا مسئولان استان ایلام به‌جای استفاده از ظرفیت‌های موجود برای جذب سرمایه‌گذاری‌های مولد و اشتغال‌زا، به اقدامات محدود و موقت مانند توزیع بسته‌های معیشتی بسنده کرده‌اند. مسئولان می‌توانند از ظرفیت‌های هلدینگ‌هایی مانند ایمیدرو، بنیاد مستضعفان، ستاد اجرایی فرمان امام و سایر نهادهای اقتصادی برای جذب سرمایه‌گذاری‌های کلان در استان استفاده کنند و در این مسیر، به مردم استان فرصت‌های شغلی پایدار و توسعه اقتصادی واقعی ارائه دهند.
ثبت دیدگاه