شعار نمیدهم، عشق به دانش آموز باعث می شود سر کلاس بروم

به گزارش ایلام معلم؛در راستای طرح شناسایی و معرفی جلوه های ویژه معلمی در زیست بوم جدید در سال تحصیلی 1401-1400 اداره کل آموزش و پرورش استان ایلام نیز همانند سایر استان های کشور طرح مذکور را به حیطه اجرا درآورده که طی آن 4 نفر از فرهنگیان استان در قالب این طرح به مرحله کشوری راه یافته اند.

تصمیم گرفتیم که با یکی از این فرهنگیان گفتگویی دوستانه داشته باشیم. متنی که در زیر میخوانید گفتگوی حامد گنجی کارشناس روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان با “سهیلا خزل زاد“ معلم نمونه استان ایلام و راه یافته به مرحله کشوری طرح شناسایی و معرفی جلوه های ویژه معلمی در زیست بوم جدید در سال تحصیلی 1401-1400 می باشد.

*خودتان را معرفی کنید و شرح مختصری از سوابق کاری خود را بگویید:

سهیلا خزل زاد هستم، متولد بهمن ماه 1360 شهرستان گیلانغرب استان کرمانشاه، 21 سال سابقه خدمت (2 سال تربیت معلم و 19 سال تجربی) و کارشناسی ارشد رشته ریاضی کاربردی گرایش آنالیز عددی دارم و هم اکنون در دبیرستان پروین اعتصامی شهرستان ایلام مشغول به خدمت می باشم. کار خودم را با تحصیل در دانشگاه تربیت معلم شهید صدوقی شروع کردم، بعد از آن در روستاهای شهرستان گیلان غرب کار خودم را ادامه داد. در مقاطع متوسطه اول و دوم و هنرستان نیز تدریس داشته و در جشنواره ها و مسابقات متعدد کشوری و استانی مقام های زیادی را کسب کرده ام.

*شروع به کار معلمی تان از کجا بود؟

از همان دورانی که دانش آموز بودم، درسم خوب بود و سایر دوستانم را در درس هایشان راهنمایی می کردم خصوصا در درس ریاضی. به معلمی و درس دادن علاقه داشتم. پس از پایان دوران دبیرستان وارد تربیت معلم شدم و در آن جا نیز جز دانشجویان فعال از نظر تحصیلی بودم. پس از پایان دانشگاه وارد مدارس روستایی شدم و در مقطع متوسطه اول تدریسم را شروع کردم. بسیاری از اوقات کلاس های فوق برنامه و جبرانی و تقویتی برای دانش آموزانم برگزار می کردم تا درسشان بهبود پیدا کند.

*حقوق معلمی نسبت به برخی جاها کمتر است، چه چیزی باعث می شود علاوه بر اینکه عامل خارجی مثل حقوق وجود دارد، انگیزه تدریس داشته باشید و با قدرت و انگیزه و انرژی سر کلاس بروید؟

شعار نمیدهم، عشق به دانش آموز باعث می شود سر کلاس بروم. دانش آموزان را مانند فرزندان خودم دوست دارم. شاید گفتن این مورد صحیح نباشد اما مواقعی بوده که از جیب خودم خرج کرده ام؛ جایزه خریدم و حتی کلاس های تقویتی که گذاشته ام به صورت رایگان بوده و وجهی در قبال آن دریافت نکرده ام. این حس را همیشه دارم که هر وقت با دانش آموزان هستم همیشه شاد بوده و حس جوانی داشته و این حس را خیلی دوست دارم.

*در سال های تدریس خود چه اتفاقی برای دانش آموزانتان رخ داده که شما را بیشتر درگیر تدریس کرده است؟

در دوسال اخیر و در دوران کرونا متوجه شدم که دانش آموزانی وجود دارند که از نظر مالی کم برخوردار هستند و شاید این مسئله قبلا برای من زیاد محسوس نبود ولی الان این مورد را کاملا متوجه شده ام؛ بنابراین سعی کرده‌ام که بیشتر در کنار دانش آموزان باشم چون که برخی از دانش آموزان حتی به یک دستگاه سی دی پلیر دسترسی ندارند که ما فیلم های آموزشی را به آن ها بدهیم. بنابراین علاوه بر فیلم های آموزشی که از تدریس تهیه میکردم درسنامه هایی را درست میکردم و شخصا درب منازل به آن ها تحویل میدادم که از درس جا نمانند. اخیرا یکی از دانش آموزانم از لحاظ درسی اوضاعش خوب نبود و من این را به حساب کم کاری دانش آموز گذاشتم وقتی دلیلش را جویا شدم دانش آموز یک پیام صوتی برایم فرستاد و باحالتی بُغض آلود گفت من بیمارستان هستم و عکسی از پدرش که در بستر بیمارستان بود و پای خود را از دست داده بود برایم فرستاد. وقتی با این حالت مواجه شدم بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم و خودم را سرزنش کردم که چرا زودتر متوجه نشدم. بعد از آن از دانش آموزم دلجویی کرده و سعی کردم ارتباطم را با او بهتر کنم.

*برای کسانی که میخواهند تازه معلم شوند چه توصیه ای دارید؟

به آن ها توصیه میکنم به این مسئله با دید مثبت نگاه کنند چراکه وقتی معلم می شوند برای دانش آموزان خود یک الگو هستند. از نظر مالی بسیار از مشکلات برای فرهنگیان هست، ولی در درجه اول باید به این مسئله نگاه کنند که برای بچه ها یک الگو هستند بنابراین باید با یک انرژی مضاعف وارد اینکار شوند. این را به عینه دیده ام که یکی از دانش آموزان پس از سال ها من را در فضای مجازی پیدا کرده و به من پیام داده که من هم مثل شما معلم شده ام. او به من گفت “که من هم مانند شما همان روش هایی که در کلاس برای تدریس و کلاس‌داری داشته اید را برای دانش آموزانم پیاده کرده ام و متوجه شده ام که شما چقدر خوب مراتب معلمی را به جا آورده اید”. این برای من یک قوت قلب هست. یا اینکه موردی دیگر داشته ام و این بود که یکی دیگر از دانش آموزانم پس از سال ها من را پیدا کرد و گفت که “به ریاضی اصلا علاقه نداشته ام، در کلاس هفتم که شما معلم ریاضی ما شُدید به ریاضی علاقه پیدا کرده پس از آن وارد مدارس فرزانگان شدم و الان هم پزشک شده ام. و آن توصیه هایی که شما در کلاس به ما کرده بودید من همان ها را ملکه ذهنم کرده ام.” اینها برای من ارزش هستند و امیدوارم تمامی کسانی که به سمت معلمی می آیند از نظر اخلاقی و رفتاری یک اسوه و الگو برای دانش آموزان خود باشند.