سیدآرمین حسینی؛حادثه تلخ مسمومیت سه معلم در ایلام – آن‌هم به‌دست سه دانش‌آموز – نه فقط یک هشدار، بلکه آژیر قرمزی برای نظام تربیتی کشور است. آن‌جا که دانش‌آموزی می‌تواند با نقشه‌ای حساب‌شده موادی نامعلوم را در چای معلمان بریزد، باید پیش از هر چیز پرسید: در کدام مرحله از تربیت، این دانش‌آموزان از مسیر انسانیت خارج شدند؟
سال‌هاست از حرمت معلم گفته‌ایم، اما ظاهراً باید اعتراف کنیم که نه تنها «معلمی شغل انبیاست» را فراموش کرده‌ایم، بلکه «معلم‌ستیزی» آرام‌آرام دارد به یک رویه نانوشته در برخی فضاهای آموزشی تبدیل می‌شود. کافی‌ست یک معلم با صدای بلند تذکر بدهد، دوربین‌ها روشن می‌شود، رسانه‌ها موضع می‌گیرند، و تا کیلومترها آن‌سوتر، همه از “حق دانش‌آموز” می‌نویسند. اما حالا که معلمی قربانی شده، نه دوربینی روشن است و نه حساسیتی جدی در میان افکار عمومی دیده می‌شود.
چه شد که تا این حد در پرورش فرزندان‌مان دچار اشتباه شدیم؟ مدرسه قرار بود مزرعه انسان‌سازی باشد، نه محل انتقام‌گیری و قدرت‌نمایی کودکانی که بلد نیستند مسئولیت رفتارشان را بپذیرند. اگر تربیت خانه، مدرسه، و رسانه دچار اختلال شود، محصول نهایی چیزی جز بی‌اخلاقی، بی‌احترامی و تهدید جایگاه معلم نخواهد بود.
انتظار می‌رود نه فقط مدیرکل آموزش و پرورش ایلام، بلکه کل دستگاه تعلیم و تربیت کشور، این اتفاق را هشداری جدی تلقی کرده و برای بازسازی مفهوم «احترام به معلم» چاره‌ای بیاندیشند. برخورد قانونی با عاملان این حادثه یک الزام است؛ اما بازنگری در مفاهیم تربیتی و ارزش‌گذاری دوباره به حرمت معلم، ضرورت اصلی است.
امروز معلمی مسموم شد؛ فردا شاید اعتماد عمومی به مدرسه و نظام تربیتی باشد که مسموم می‌شود.
بیشتر بخوانید: ” دانش آموزان ۴ معلم ملکشاهی ایلام را مسموم و روانه بیمارستان کردند. “
ثبت دیدگاه