سیدآرمین حسینی؛ دیر زمانی است که هرجا سخن کم آمده و معلمی در آن جمع حضور داشته پای ثابت آن محفل سخن پرداخت پولهای هنگفت و در بوق و کرنا کردن آن است.
پاشنه آشیل یکی از بزرگترین دستگاههای اجرایی کشور مانند آموزش و پرورش پرداخت مظالبات عقب افتاده کارکنان آن است.
شوربختانه در سالهای اخیر دولت؛ سیستم درآمدزایی از وزارتخانه ها را یکی از اصلی ترین اهداف خود تبدیل کرده است و میزان کارایی آن دستگاه به میزان درآمدزایی اقتصادی آن گره خورده است و اگر آن وزارتخانه نتواند به هدف نهایی اقتصادی خود دست یابد چه بسا در دریافت بودجه خود با مشکل مواجه شد.
وزارت آموزش و پرورش یکی از دستگاههایی است که علی‌رغم هزینه‌زا بودن در زمان فعلی؛ باعث تربیت نیرو و افزایش نیروی کار خواهد شد که ثمره آن در بلند مدت مشخص خواهد شد؛ چیزی که مورد پسند دولتها نبوده است و انتظار زودبازده بودن از آن را خواهانند.
همچنین نبود مسئول کارآمد و چانه‌زن باعث شده تا مدتهای طولانی مطالبات کارکنان این وزارتخانه به عقب افتد؛ به نحوی که این سندهای ریالی گرچه زمانی دور دارای ارزش خوبی بودند اکنون حتی در صورت وصول یک سوم یا بلکه کمتر ارزش مادی خواهند داشت.
متاسفانه وزارت آموزش و پرورش از نبود مسئولان دلسوز و کارآمد رنج میبرد به نحوی که کارکنان آن؛ مدتها بدون مزد و دریافت مزایای رفاهی همسطح کارکنان دیگر وزارتخانه ها همچون دریافت اضافه کاری مشغول به فعالیت هستند.
شوعاف یا به زبان بهتر بگوییم عملیات روانی رسانه‌ای مسئولین ارشد این وزارتخانه داد کارکنان ستادی و صف را درآورده است به نحوی که وزیر پس از مدتها مقاومت از بیان واریز مطالبات فرهنگیان در رسانه ملی خودداری کرد.
همچنین این روند به مسئولین ستادی استانها نیز تسری پیدا کرده است و شاهد دیر یا ناقص واریز شدن مطالبات فرهنگیان هستیم که باید ریشه آن را در ادارات آموزش و پرورش مناطق و شهرستانها یا بعضا ادارات کل آموزش و پرورش استانها جستجو کرد.
به عقیده نگارنده وزارت آموزش و پرورش و مسئولین ستادی آن میتوانند به جای ارسال بخشنامه های عریض و طویل و ناکارآمد به مدارس برای یک بار هم که شده قضیه اضافه کار کارکنان و حق التدریس شاغلین را همچون سایر وزارتخانه ها در فیش های حقوقی آنان منظور نمایند تا بیش از شاهد ناهماهنگی و سرخوردگی کارکنان این دستگاه انسان‌سا نباشیم.
گرچه نقشه راه ترسیم شده برای رسیدن به اهداف عالیه آموزش و پرورش بسیار خوب و آرمانی است و در صورت تحقق به مدینه فاضله و آرمان شهر دست پیدا خواهیم کرد اما با وجود چنین سیستم فشل و علیلی که تا روزهای پایانی سال در پی اضافه کار کارکنان خود بدود؛ تحقق این امر بسیار دور انتظار و ناممکن خواهد بود.
امید است مسئولان این وزارتخانه پیش از هرچیزی به فکر تنظیم برنامه جامع برای فراهم نمودن رفاهیات برای کارکنان خود باشند چرا که تجربه چندین ساله کشورهای توسعه یافته نشان داده است که پیشرفت این سیستم در گرو اطمینان خاطر نیروی کار از مزایای کار خود است.
ثبت دیدگاه