یادداشت-سیدآرمین حسینی، فعال رسانه|در عصری که فناوری و اطلاعات به سرعت در حال تغییر هستند، نقش معلمان بهعنوان معماران انسانسازی اهمیت دوچندانی پیدا کرده است. معلم تنها منتقلکننده دانش نیست، بلکه راهنمای اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی است که ذهنها را شکل میدهد و ارزشها را در دلها جای میدهد.
فرآیند انسانسازی، که هدف نهایی آموزش و پرورش است، بدون حضور معلمانی کارآمد و الهامبخش محقق نخواهد شد. این افراد با توجه به شرایط فرهنگی، اجتماعی و روانشناختی دانشآموزان، نقشی فراتر از آموزش محتوا ایفا میکنند. آنها به دانشآموزان یاد میدهند که چگونه فکر کنند، تصمیم بگیرند و بهعنوان شهروندانی مسئولیتپذیر در جامعه عمل کنند.
اما آیا جوامع امروز به اندازه کافی به ارزش این قشر توجه کردهاند؟ آیا نظامهای آموزشی به اندازه کافی برای حمایت از معلمان برنامهریزی کردهاند؟ متاسفانه در بسیاری از موارد، معلمان با مشکلاتی مانند کمبود منابع، حقوق ناکافی و فشارهای روانی مواجه هستند که میتواند تأثیر منفی بر کیفیت آموزش داشته باشد.
ارزشگذاری به معلمان تنها با افزایش حقوق یا اعطای جوایز مادی محقق نمیشود. بلکه باید به آنها فرصت داده شود تا در طراحی برنامههای درسی، تصمیمگیریهای آموزشی و سیاستگذاریهای مرتبط با آموزش مشارکت فعال داشته باشند. همچنین، آموزشهای ضمن خدمت و ارتقای مهارتهای حرفهای معلمان باید بهعنوان اولویت در سیاستهای آموزشی قرار گیرد.
بهبود فرآیند انسانسازی مستلزم توجه به نقش معلمان بهعنوان عاملان اصلی این تحول است. اگر بخواهیم نسلی از انسانهای متعهد، خلاق و مسئولیتپذیر پرورش دهیم، باید به معلمان بهعنوان گنجینهای ارزشمند در جامعه نگاه کنیم و از آنها حمایت کنیم.
در نهایت، ارزشگذاری به معلمان به معنای سرمایهگذاری در آینده جامعه است. این امر نهتنها به دانشآموزان و خانوادهها کمک میکند، بلکه به کل جامعه امکان میدهد تا در مسیر پیشرفت و تعالی قدم بردارد. معلمان، بهعنوان نمادی از امید و الهام، همواره در قلب فرآیند انسانسازی قرار دارند و تقدیر از آنها، کلیدی برای آیندهای روشنتر است.
ثبت دیدگاه