این مطلب نقدی بر جشن فارغ التحصیلی که در مورخه ی ۳۱ / ۱ / ۱۳۹۶ برای دانشجویان ورودی ۹۱ دانشگاه فرهنگیان ایلام که پس از ۹ ماه برگزار شد.
شاید خودکارو دفترچه یادداشت به ظاهر وسایل بی ارزشی محسوب شوند و عملا ربطی به هم نداشته باشند ولی وقتی که پای دانشگاه فرهنگیان در میان باشد . همه ی این ها نه تنها به هم ربط پیدا می کنند بلکه وسایلی می شوند برای نادیده گرفتن آن همه رنج و سختی وارده از طرف آن ها به دانشجویان دانشگاه فرهنگیان ایلام.
جشن فارغ التحصیلی دانشگاه فرهنگیان ایلام
حقیقت این است که دانشگاه فرهنگیان به مانند شخصی می ماند که یک بچه را یک دل سیر کتک بزند و بعد از آن برای دلجویی ، او را با چند عدد شکلات گول بزند . البته کسانی که از ماجرا خبر نداشته باشند فکر میکنند که این دانشگاه عجب دانشگاهی است که دانشجویانش را تکریم می کند و به آن ها هدیه(بخوانید خودکار و دفترچه یادداشت) می دهد!!!!!!!
اما کسانی که از موضوع آگاهند نمیدانند گریه کنند یا بخندند ؛ نمیدانند به سختی های وارده بر آن ها در زمان دانشگاه گریه کنند یا به رفتار های پوپولیستی و عوام فریبانه ی مسئولینش بخندند.
آخر مگر می شود یک دانشجوی ورودی ۹۱ دانشگاه فرهنگیان که ۷ ترم جهنمی را در آن پردیس بی در و پیکر گذرانده باشد و تیر ماه ۹۵ هم فارغ التحصیل شده باشد (جان سالم به در برده باشد) بعد از ۹ ماه یعنی در فروردین ماه ۱۳۹۶ برای او جشن فارغ التحصیلی گرفته باشند!!! انصافا این موضوع خنده دار نیست؟!!!!
هر چند اگر از بحث نوش دارو پس از مرگ سهراب بگذریم و به خود جشن نگاه کنیم. آن جشن نیز یک افتضاح به شمار می آید ؛ چرا که کل ورودی های ۹۱ دانشگاه فرهنگیان ایلام که شامل پردیس شهید مدرس (برادران) و پردیس امام جعفر صادق (خواهران) در رشته های علوم تربیتی، راهنمایی و مشاوره، زبان انگلیسی و ادبیات فارسی که تعداد بسیار زیادی هستند ؛ عدم رغبت عده ی زیادی از دانشجویان فوق الذکر برای شرکت در مراسم مذکور به نوعی مهر تاییدی بر فشار ها و سختی های زمان دانشگاه است ؛ این مسئله در عکس های این مراسم کاملا مشهود است که تعداد اندکی از آن جمعیت کثیر در این مراسم شرکت کرده اند و مراسم به نوعی سرد و بی روح به شمار می رود.
از این نیز بگذریم به فلسفه ی وجودی این این مراسم می رسیم . باید از خود سوال کنیم که آیا دانشگاه فرهنگیانی که دانشجویانش با آن همه سختی دست و پنجه نرم می کنند و دانشگاه فرهنگیانی که گاهی اوقات حتی در تامین رفاه دانشجویانش در مضیقه قرار دارد و حتی نمی تواند آب پردیس هایش را تامین کند . آیا واقعا لازم بوده که چنین مراسمی را آن هم بعد از ۹ ماه برای دانشجویانی که از آن جا جان سالم به در برده اند برگزار کند ؟!!!!!!
نمی شد هزینه ی این مراسم را برای ورودی های ۹۲ و ۹۳ و ۹۴ و ۹۵ پردیس ها که آن ها هم انصافا در سختی هستند خرج کنند و رفاهیات بیشتری برای آن ها فراهم کنند؟!!!
به قول یکی از دوستان که می گفت : دانشگاه فرهنگیان از داخل ما را کشته و از بیرون دیگران را، مضمون این سخن همینجا واقعیت پیدا می کند ، که رفتار پوپولیستی برخی از مسئولین دانشگاه نشان از اهمیت ندادن به مسائل دانشجویان دارد.
ما که عطای دانشگاه فرهنگیان را به لقایش بخشیدیم و هر چند که ما را هم با تلفن دعوت کردند و به نشانه ی اعتراض شرکت نکردیم ولی امید داریم وضع دانشگاه فرهنگیان ایلام بهتر شود. و اگر بهتر نمی شود حداقل بدتر نشود چرا که آقا و رهبرمان حرف جالبی زد : (( دانشگاه فرهنگیان خیلی مهم است در اینجا شخصیت معلم شکل می گیرد.))
پایان/**
