ایلام معلم | دولت سیزدهم را می‌توان دولت نجات نامگذاری کرد؛ دولتی که پس از ۸ سال فشار تحمیلی و گره زدن مشکلات مردم به برجام روی کار آمد و قرار بود پس از آواربرداری مشکلاتی که بر سر کشور خراب شده بودند مرحمی بر زخم های مردم بگذارد.
دولت روحانی که ۸ سال قدرت را در دست داشت نه تنها نتوانست مشکلات اساسی کشور را حل کند بلکه شرایط را وخیم تر و بخشی از مردم را هم نسبت به نظام بدبین کرد.
با وجود تمام این نارضایتی ها از اوضاع اقتصادی و معیشتی، مردم با کوله باری از حرف های ناگفته و با لبیک به فرمان مقام معظم رهبری به پای صندوق های رأی آمدند؛ اما اینبار بخشی از کسانی که به دولت روحانی رأی داده بودند دیگر حاضر نشدند به کسی اعتماد کنند و ترجیح دادند به پای صندوق نیایند چرا که شاید امیدی به حل مشکلات نداشتند و شاید بتوان گفت که این بزرگترین ضربه ای بود که دولت روحانی طی ۸ سال فعالیت خود به کشور ایران وارد کرد.
دولت ابراهیم رئیسی که سیزدهمین دولت جمهوری اسلامی ایران است درحالی کار خود را شروع کرد که مردم به چشم یک ناجیِ فراجناحی به او نگاه می‌کردند و امید داشتند که مشکلات کشور به دست این رئیس جمهور حل شوند.
رئیسی به عنوان یک انقلابی به میدان آمد و بنا بود که دولت سیزدهم هم دولتی انقلابی باشد؛ اما پس از روی کار آمدن دولت رئیسی، برخی از اصولگرایانِ خود انقلابی پندار پس از هشت سال انزوا و بایکوت توسط جریان اصلاحات، دکمه های آخر پیراهن را بسته و با شوق خدمت به مردم به دنبال پست گرفتن رفتند.
دولت رئیسی در حال حاضر بیش از این که انقلابی باشد، یک دولت اصول‌گرا است و انتصابات صورت گرفته در مناطق مختلف نشان می‌دهد که تمیز بودن خط ریش، پیراهن یقه دیپلمات و تسبیح شاه مقصود بیشتر از رزومه و برنامه عملیاتی برای مدیر شدن به کار می‌آید.
در این میان نکته‌ی حائز اهمیت این است که تمامی مدیران دولتی بدانند که نمی‌توانند بی کفایتی و عدم صلاحیت خود را پشت برچسب زدن به منتقدین پنهان کنند چرا که بنا به فرموده‌ی مقام معظم رهبری «مردم حق دارند از مسئولین دولتی مطالبه کنند» و بدیهی است که داشتن پیراهن یقه دیپلمات یا خط ریش نمی‌تواند برای آنان معافیت ایجاد کند و نکته‌ی بدیهی تر این است که اصولگرایانِ خود انقلابی پندار نمی‌توانند حُبِ پُستِ خود را با برچسب زدن به منتقدین و پرونده سازی های سیاسی برای آنان ماست‌مالی کنند.
گرفتن مسئولیت در دولت انقلابی و نداشتن عملکرد انقلابی، خیانت به انقلاب و تقابل مستقیم با نظام و رهبری است چرا که عامه ی مردم دولت سیزدهم را به عنوان ناجی خود می‌دانند و اگر این دولت هم قربانی سهم‌خواهی های اصولگرایان شود قطعا باز هم بخشی از مردم نسبت به کلیت نظام بدبین خواهند شد و این عملکرد مصداق دقیق خیانت به نظام است و مسئولین بی کفایت تفاوتی با منافقین و جریان نفوذ نخواهند داشت.
در همین راستا لازم است که مردم هم طی دوران خدمت مدیران دولت سیزدهم ، اقدامات آنان را تحت نظر داشته باشند و در صورت لزوم مطالبات لازم از آنان صورت گیرد؛ چرا که باید مرز میان افراد انقلابی دولت رئیسی و اصولگرایانِ خود انقلابی پندار برای مردم مشخص شود تا سهم خواهی این عده به پای نظام و رهبری نوشته نشود.
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه