ایلام‌معلم|در روزگاری که معلمان با حق وحقوق عقب‌افتاده و دانش‌آموزان با کلاس‌های فرسوده و بی‌امکانات دست‌وپنجه نرم می‌کنند، وزیر محترم آموزش و پرورش با تمامی اعضای شورای معاونین، هیئتی بلندبالا و پرخرج، عزم ایلام کرده‌اند تا طرح‌هایی را افتتاح کنند که به‌راحتی با یک ویدیوکنفرانس ساده نیز قابل اجرا بودند!
سؤال اصلی اینجاست: آیا واقعاً حضور فیزیکی این جمع پرتعداد از مدیران رده‌بالای وزارتخانه برای بریدن روبان چند پروژه روتین – که در تمام کشور کم‌وبیش مشابه آن اجرا می‌شود – ضروری بود؟ آیا در این شرایط بحرانی آموزش، این سفر پرهزینه که بار مالی‌اش بی‌تردید از بودجه همین وزارتخانه تأمین می‌شود، کوچک‌ترین دستاوردی برای معلمان زحمتکش و دانش‌آموزان کم‌برخوردار ایلام داشته است؟ پاسخ روشن است: نه!
فرهنگیان ایلام، نه پاداشی دیدند، نه حمایتی ملموس احساس کردند و نه حتی نویدی برای بهبود اوضاع شنیدند.
تنها چیزی که به جا ماند، کارناوالی بود رسانه‌ای از تصاویر استقبال، افتتاح، لبخندهای تبلیغاتی و وعده‌هایی که بارها شنیده‌ایم و کمتر دیده‌ایم به واقعیت بپیوندند.
بهتر نیست به‌جای چنین سفرهای پرزرق‌وبرق اما بی‌ثمر، اندکی به مطالبات انباشته معلمان گوش فرا دهید؟ بهتر نیست به‌جای افتتاح پروژه‌های از پیش انجام‌شده، فکر ریشه‌ای برای رفع فقر آموزشی، کمبود معلم، نبود امکانات اولیه در مدارس عشایری و روستایی کنید؟ آیا وقت آن نرسیده است که به‌جای تبلیغات، مدیریت کنید؟
فراموش نکنید که آموزش و پرورش را با شو اجرا نمی‌کنند. آموزش، محتاج تدبیر است، نه تشریفات.
ثبت دیدگاه